JAPANS 'ZEEHONDJE' NAAR DELFZICHT ZIEKENHUIS Met de komst van het Japanse zeehondje Paro, ging op woensdag 6 oktober in het Delfzicht Ziekenhuis te Delfzijl een langgekoesterde wens in vervulling. Dat dit kon gebeuren is te danken aan de vereniging Vrienden van Delfzicht en de gift die zij mochten ontvangen van de Junior Chamber International De Drie Delfzijlen. Een geldbedrag dat vorig jaar bijeen kon worden gebracht tijdens de jaarlijks door JCI De Drie Delfzijlen georganiseerde slikslee wedstrijden in de havenstad. In het bijzonder moet de komst van het zeehondje een speciaal moment zijn geweest voor de heer Jan Cooijmans, voorzitter Raad van Bestuur Ommelander Ziekenhuis Groep, die zich al geruime tijd hard maakt voor de inzet van Japanse robots binnen de gezondheidszorg. De heer Cooijmans: 'Voor Paro zorgen betekent afleiding voor onze jongste patiënten.' De vierduizend euro kostende Paro is een in Japan ontwikkelde therapeutische robot die een kalmerende werking kan hebben op patiënten. Door middel van de in de robot aangebrachte tactiele sensoren kan het namelijk wonderwel reageren op aanrakingen. Zo kan Paro bijvoorbeeld zijn staart bewegen en de ogen sluiten. Maar dat is nog niet alles, want deze Japanse vinding reageert daarnaast ook op geluid, kan stemmen herkennen en emoties als verbazing, blijdschap en boosheid tonen. Opvallend is het verder dat dit robotzeehondje geluiden voortbrengt die veel weg hebben van hetgeen een echte jonge zeehond zoal laat horen. De Ommelander Ziekenhuis Groep heeft twee exemplaren cadeau gekregen. Deze zullen worden ingezet om kinderen enige afleiding te bezorgen tijdens een bezoek aan de röntgenafdeling of bij het bloedprikken. Het zeehondje dat op 6 oktober werd overgedragen aan het Delfzicht Ziekenhuis kreeg de naam Ommi en werd tijdens de feestelijke gebeurtenis 'vrijgelaten' door zeehondenmoeder Lenie 't Hart. Ze deed dit op de wijze waarop een zeehond, na een verblijf in zeehondencrèche Pieterburen, wordt teruggezet in de natuur. In het Delfzicht Ziekenhuis liet Lenie 't Hart zich assisteren door een van de jonge patiënten, de negenjarige Mehmet Yaman. Hem stond nog een extra verrassing te wachten. Momenteel worden er namelijk twee zeehonden in de crèche verpleegd die de namen Mehmet en Ommi hebben gekregen. Als zij voldoende hersteld zullen zijn, mag Mehmet mee om ze vrij te laten in de Waddenzee. Boven: De heren Tjeerd Havinga, Gerrit Jonker en Paul Nijburg, bestuursleden van Vrienden van Delfzicht, en Mehmet Yaman. Links: Onder de goedkeurende blikken van de heer Jan Cooijmans wordt Ommi door Mehmet en Lenie t Hart in 'vrijheid' gesteld. Dat de samenwerking met de zeehondencrèche niet blijft bij een gebeurtenis als deze, wordt duidelijk op de eigen website. Daarop valt te lezen dat de zeehond belangrijk is voor de OZG. Behalve de komst van Paro op de kinderafdeling, is er sprake van een samenwerking met de zeehondencrèche in Pieterburen. Zo werd er bijvoorbeeld al door medewerkers van de crèche in de OZG een kwaliteitscursus over risico's analyseren gevolgd. Ook laat men weten dat er in de toekomst meer samengewerkt zal worden op het gebied van kwaliteitsprotocollering. Men besluit met: Het zeehondencentrum Pieterburen is evenals de OZG een ziekenhuis, maar dan voor de zeehond. Niet voor niets heeft de organisatie als nieuw logo voor de kinderafdeling gekozen voor een zeehond. (*) Foto's : Johannes Doornbos © (*) Bron: website OZG © 2010 Trankiel