Fotograaf Yasuto Inamiya, Kawasaki City Japan - Interview - Highway Landscapes of Japan - Noorderlicht Internationale Fotomanifestatie LAND - JINJA, Shinto tempels in Japan, China, Taiwan, Zuid-Korea etc.

FOTOGRAAF YASUTO INAMIYA TOONT KEERZIJDE

Een foto zou tot nadenken moeten stemmen

Met de vorig jaar in het Fries Museum te Leeuwarden gehouden Noorderlicht Internationale Fotomanifestatie 'Land' werd aandacht gevestigd op de leegloop van het platteland zoals die zich vanaf het begin van het millennium wereldwijd voordoet. Een gegeven dat er toe heeft geleid dat nu al meer dan de helft van de wereldbevolking in een stad woonachtig is.
Onder de dertig fotografen die de gevolgen ervan haarfijn hebben weten vast te leggen bevond zich ook Yasuto Inamiya die daarmee zijn naam toevoegde aan de lijst van Japanse fotografen waarvan reeds werk werd getoond bij Noorderlicht.

Op deze indrukwekkende manifestatie toonde de uit Kawasaki City afkomstige Inamiya zijn Highway Landscapes of Japan ( 2007-2008 ), waarmee hij ons meeneemt naar een van de directe gevolgen van de explosieve economische groei die zijn land in de jaren zeventig en tachtig heeft doorgemaakt. Toont hij aan hoe de nog altijd krimpende plattelandsbevolking in toenemende mate afhankelijk is geworden van de aanleg van deze snelwegen en andere publieke werken. In de introductie van zijn werk wordt gesteld dat veel van deze wegen en bruggen niet alleen als overbodig kunnen worden gekwalificeerd, maar ook nog eens zorgen voor de nodige vervuiling en overlast. Met zijn foto’s in grimmig zwart-wit laat de zeer bewogen Japanse fotograaf zien waartoe het geasfalteerde landschap al heeft geleid. Zelf ziet hij het als een waarschuwing voor andere tijgereconomieën die een Japans model hanteren voor hun economische ontwikkeling.

Highway Landscapes of Japan werd in eigen land tentoongesteld in de Shinjuku Nikon Salon en de Osaka Nikon Salon.
In 2007 ontving Yasuto de Miki Jun Memorial Prize voor de beste tentoonstelling in een Nikon Salon van een fotograaf onder 35.
In 2010 exposeerde hij met Crossing Chaos weer in beide Nikon Salons en tevens op Seoul Photo 2010 en Higashikawa Photo-town 2010.

Noorderlicht Internationale Fotomanifestatie 'Land' in het Fries Museum,
met rechts het tentoongestelde werk van Yasuto Inamiya ( Trankiel © )

INTERVIEW YASUTO INAMIYA

De in het jaar 1975 in Kobe, prectuur Hyogo, geboren Yasuto Inamiya studeerde Japanse geschiedenis aan de Chuo Universiteit in Tokio. Om in zijn levensonderhoud te voorzien had hij een bijbaantje bij Yodobashi Camera, een zaak in foto- en huishoudelijk apparatuur, en het was hier dat hij met korting een SLR camera kon kopen. Z'n eerste stap op het gebied van de fotografie was daarmee gezet. En dit niet geheel zonder reden. Als gepassioneerd bergbeklimmer koesterde hij namelijk al lang de wens om met een camera vooral de schoonheid van het berglandschap vast te leggen. Iets dat hij daarna dan ook veelvuldig deed.
Na te zijn afgestudeerd trad hij in dienst van Yusen Air & Sea Service Co. Ltd ( nu Yusen Logistics Co. Ltd ). Tijdens het winterseizoen gebruikte hij enige vrije dagen om een tocht te maken naar het Tohoku district in het noordoosten van Honshu en raakte daar bij toeval verzeild in het Ken Domon Museum of Photography. Inamiya: "Ik zag Domon zijn A Pilgrimage to Ancient Temples en werd er buitengewoon door getroffen. Dat je met foto's zoveel kunt uitdrukken! Zozeer was ik onder de indruk van hetgeen ik daar zag dat als vanzelf de wens bij me opkwam om zelf afbeeldingen als deze te maken. Na in Tokio te zijn teruggekeerd besloot ik dan ook om me meteen aan te melden voor een avondstudie aan de Nippon Photography Institute."

Dus daarvoor heb je eigenlijk nooit iets gehad met fotografie, geen lid geweest van een fotoclub op de middelbare school .....

"Nee, in het geheel niet. Het beperkte zich vrijwel alleen tot het maken van herinneringskiekjes met de compact camera die bij ons thuis voorhanden was. Verder was het vooral sport waar ik me in die dagen mee bezighield. Op de Junior High School sloot ik me aan bij de tennisclub en op de Senior High bij de bergsport club."

Verder nog interesses?

"Je bedoelt tot nu?"

Ja, is er bijvoorbeeld sprake van favoriete auteurs, films .....

"Je kunt zeggen dat ik nogal een brede interesse heb. Ik lees vooral romans van Sõseki Natsume. Maar ook las ik 'Goya' door Yoshie Hotta, 'La casa de los espiritus' en 'Paula' door Isabel Allende en 'Earthsea' door Ursula Kroeber Le Guin. Zou hier nog wel enige auteurs aan toe kunnen voegen, zoals een Nadine Gordimer, Yoshihiko Amino of Edward Said, maar dit lijkt me wel voldoende.
Wat films betreft is het al niet anders. Hayao Miyazaki en zijn 'Princess Mononoke', Theo Angelopoulos zijn 'Mia miamera van aiwniothtakai', Manoel de Oliviera zijn 'Abraham's Valley en Akira Kurosowa's meesterwerk 'Seven Samurai'. Maar ook zie ik graag films van regisseurs als een Andrej Tarkovski en Wang Bing.
Daarnaast kan ik echt genieten van de schilderkunst. Tijdens mijn bezoek aan Nederland in 2010, was ik in de gelegenheid om in Amsterdam werken van Vincent van Gogh, Rembrandt van Rijn en Vermeer te zien. Stuk voor stuk schitterende werken. Je kunt wel zeggen dat ik al buitengewoon onder de indruk ben geraakt van de diepte zoals die in het algemeen te vinden is in westerse kunst.
Je kunt je voorstellen dat er niet veel tijd meer overblijft voor de bergsport. Het klimmen beperkt zich nu dan ook tot om en nabij een keer per jaar."

Welke bergen heb je zoal reeds beklommen?

"Ik beklom de Fuji die met zijn 3776 meter de hoogste berg van Japan is. Verder klom ik in de Hida en Akaishi, bij ons ook wel de Noordelijke en Zuidelijke Alpen genoemd, en in de Tanzawa met de 1673 meter hoge Hiruga-take als hoogste top. Laatstgenoemde werd tot nu toe het vaakst door mij beklommen, aangezien het van alle bergen in dit land het dichtst bij huis is gelegen. In het verleden beklom ik in de Hida bijvoorbeeld ook de 2998 meter hoge Tsurugi-dake. Klimmen waarbij je werkelijk niet zonder een professionele uitrusting kunt.
Maar aangezien ik de laatste tijd niet meer zoveel aan de sport heb kunnen doen, is mijn vaardigheid en benodigde lichamelijke kracht niet echt meer van het oude niveau en derhalve beklim ik alleen nog de wat lagere toppen in het Kanto gebied."

Keren we terug naar de fotografie. Wat was je eerste camera en waarmee werk je tegenwoordig?

"De eerste was een Canon EOS Kiss en nu maak ik toch vooral gebruik van mijn Ebony grootformaat. Met deze in 1981 door de bekende fotograaf Hiromi Sakanashi uitgevonden camera heb je namelijk de beschikking over een groot aantal instelvarianten. Misschien is het wel leuk om te vertellen dat in die beginperiode de meeste camera's eigenlijk ook overeenkomstig de wens van de klant werden gebouwd."

Is er nog een voorkeur? Bijvoorbeeld portret- of landschapfotografie?

"Tegenwoordig hou ik me bij het landschap als thema, maar wie weet schakel ik ook nog eens over naar het maken van portretten."

Trekt iets je speciaal aan in de landschapsfotografie?

"Ja, zeer zeker is dat er. Kijk maar eens naar wat er in de loop der tijd aan het landschap is veranderd, waardoor er als het ware kerven doorheen zijn gaan lopen. Zelf houd ik ervan om de maatschappij af te lezen aan hetgeen de mens zoal in het landschap creëerde en achterliet. Het is echter niet eenvoudig dit door middel van een foto zodanig in beeld te brengen, dat ook anderen zullen begrijpen waardoor ikzelf zo gefascineerd werd."

Zwart-wit, zoals bijvoorbeeld is te zien in de werken die je hier exposeerde, of ook wel kleur?

"Laat mij allereerst duidelijk maken dat ik niet beroepsmatig fotografeer, maar uitsluitend kies voor een door mezelf gekozen thema en uitvoering. Aangezien ik qua aantal gemaakte opnamen dus zeker niet vergeleken kan worden met fotografen die er wel hun beroep van hebben gemaakt en er ook nog iets geheel eigens aan wens te geven, zou je mijn werk een zoektocht kunnen noemen. Hoe raak ik het dichtst bij wat ik zelf met het door mij gekozen thema wens uit te drukken. Al naar gelang kies ik dan voor kleur of monochroom.
Een monochrome foto verwijdert kleur van de realiteit en geeft het gefotografeerd onderwerp abstract weer. Dit maakt het eenvoudiger om intentie en gevoel weer te geven. Wanneer je met een kleurenfoto de dingen vastlegt zoals ze zijn, dan heeft het een sterke realiteitszin. Dit laatste houdt wat mij betreft automatisch in dat het voor de fotograaf moeilijker wordt om zijn eigen kijk op de wereld te laten zien. En af en toe kan het zelfs wel iets weg krijgen van wat ik een collectie aan wereldfragmenten zou willen noemen. Toch vind ik dat het goed past bij de heiligdommen serie waaraan ik momenteel werk, omdat ik van mening ben dat een kleurenfoto beter uitdrukking kan geven aan de kloof zoals die bestaat tussen het hedendaagse leven en de geschiedenis daarachter. Zou ik dit heiligdom in monochroom weergeven, dan zou het zo goed overeenkomen dat het slechts een nostalgisch gevoel op zou roepen. Heel anders is dat echter bij de door mij in monochroom gefotografeerde snelwegen. Zij geven niet louter en alleen de constructie ervan weer, maar documenteren ook een bepaald tijdsbeeld."

Is er verder nog iets dat je in het bijzonder zou willen uitdrukken?

"Eigenlijk volg ik min of meer het thema zoals dat bij mezelf is opgekomen. Met als gevolg dat ik ook af en toe worstel met de vraag hoe ik dit onderwerp op een goede wijze tot uitdrukking kan brengen. Met andere woorden, ik ben zeker niet altijd tevreden met een bereikt resultaat en dan wordt het nog maar eens proberen.
Zoals eerder aangegeven, werk ik nu aan een geheel nieuw thema: Jinja, Shinto tempels. Niet alleen de tempels die zich in Japan bevinden, maar ook die in omringende landen als Korea en Taiwan waar ze herinneren aan de tijd van het Japanse Keizerrijk.
Deze werden gebouwd vanaf het begin van de Meiji periode toen de natie op een moderne westerse leest werd geschoeid en deze jinja functioneerden als een middel om het 'Land van God', Shinkoku, onbeperkt te steunen. Binnen dit geheel speelde de keizer, zoals je weet, een centrale rol.
Tempels als de Meiji, Heian en Kashihara werden gebouwd in die tijd van de grote verandering, maar slechts heel weinig mensen kennen het verleden ervan. Tegenwoordig staan ze vermeld op de lijst van toeristische trekpleisters. De Yasukuni Tempel, de meest befaamde in geheel Oost Azië, blijft gewijd aan de soldaten die in de oorlog zijn gesneuveld. Daarmee is het een steun in de rug van de nationalisten en veroorzaakt het vaak diplomatieke problemen met Korea en China.
Tot zoverre heb ik het meest gefotografeerd in Japan, op Taiwan en het Koreaans schiereiland waarvan de cultuur de Chinese beschaving als basis heeft. Tijdens die door mij gebrachte bezoeken, merkte ik op dat ze iets overeenkomstigs hebben. Zo ziet bijvoorbeeld het paviljoen van de Heian Tempel in de stad Kyoto er eender uit als de Nationale Revolutionaire Martelaren Tempel op Taiwan. De reden daarvan is gelegen in het feit dat beide imitaties zijn van het Chinees Paleis in de vroegmoderne tijd.
De plaatsen die tot 1945 toebehoorden aan het Japanse Keizerrijk en waarin een tempel werd gebouwd, volgden hun bestemming. Afhankelijk van welk land of regio het betrof en dat alleen al is op zich vrij moeilijk uit te leggen. Maar laat ik een poging doen om het globaal weer te geven.
Doordat de geschiedenis van Taiwan ook na de vijftig jaar durende Japans koloniale overheersing nog een periode van onderdrukking kende, is de eerste wat meer op de achtergrond geraakt. Hier zou je aan toe kunnen voegen dat er ten tijde van de Japanse aanwezigheid sprake was van een zekere assimilatie. Derhalve is het dan ook vrij logisch te noemen dat restanten van gebouwen en tempels uit die Japanse periode op Taiwan bewaard zijn gebleven.
Totaal anders was dat echter in Zuid-Korea waar jinja werden beschouwd als symbolen van het Japans imperialisme. Na hun verkregen onafhankelijkheid, werden grote tempels dan ook geheel verwoest en resten er alleen nog een aantal kleine heiligdommen op het platteland.
Vanwege het feit dat zo goed als alle op Sachalin verblijvende Japanners destijds werden teruggestuurd naar het eigen land, raakten daar de tempels in verval en resten er nu nog alleen de ruïnes van. Heden ten dage denkt men er echter over om ze met het oog op de komst van Japanse toeristen te herstellen.
Van de destijds in Noordoost China gelegen marionettenstaat Mantsjoerije verrezen Kenkoku- shinbyõ, gewijd aan Amaterasu, is niets overgebleven. In het hier gelegen en gedeeltelijk gerestaureerde paleis van de laatste Chinese keizer, Pu Yi, die naar bekend met de Japanners samenwerkte, heeft men echter bewijzen van de Japanse bezetting tentoongesteld.
Op het in de Grote Oceaan gelegen eiland Palau, dat vanaf de eerste tot aan het einde van de tweede wereldoorlog aan Japan toebehoorde, is het nog weer anders. Daar heeft een uit mijn land afkomstige rechtse groepering de tempel namelijk geheel gerestaureerd. Ik hoop ook deze nog eens te bezoeken en vast te leggen.
Het geheel samenvattend doet me zeggen dat de wijze waarop er over die Japanse overheersingperiode wordt gedacht mede sterk is beïnvloed door de regeringsvorm die er feitelijk op volgde.

Aan dit eigenlijke hoofdthema voeg ik nog eens twee toe. Daarbij stel ik aan mezelf de vraag waarom deze tempels eigenlijk als gewone heiligdommen zijn geaccepteerd in plaats van te worden gezien als toebehorend tot een donker verleden die werd gecreëerd in het tijdperk dat voorafging aan de Tweede Wereldoorlog. En wat is het toch dat in een tempel zo door mijn landgenoten in dank wordt aanvaard. Ik zou de reden van dit alles graag willen bevatten."

Waar zou een goede foto volgens jou verder nog aan moeten voldoen?

"Persoonlijk denk ik dat een foto aanmoedigt om te kijken. Door op deze uitnodiging in te gaan kan men een duidelijker beeld van de wereld krijgen, kan datgene zichtbaar worden wat tot dan aan toe ongezien is gebleven tengevolge van een al te vage blik waarmee er altijd naar werd gekeken. Een foto kan feiten tonen die veel mensen misschien menen te kennen, zonder dat hiervan ook werkelijk sprake is. Het kan de belangstellende materiaal aanreiken dat uitnodigt tot nadenken. En als een foto dan de kracht heeft om een mens daadwerkelijk in beweging te zetten, dan is een prachtig resultaat bereikt."

Ben je zelf door een fotograaf geïnspireerd?

"Het is als bij de vraag over auteurs en regisseurs, want ook hier zou ik een groot aantal namen kunnen noemen. In Japan zijn dat Ken Domon, Hiroshi Hamaya, Kikuji Kawada, Tõmatsu Shõmei en Yasuhiro Ishimoto. Van de laatstgenoemde zag ik onlangs in Mito nog een prachtige tentoonstelling.
Uit het buitenland zou ik de volgende fotografen willen noemen: Bernd en Hilla Becher, Fazal Sheikh, Donovan Wylie, Stephen Shore, Sebastio Salgado, Josef Koudelka, Carl de Keyzer en Ian Teh."

Om mee te eindigen, Yasuto, hoe heb je de tentoonstelling 'Land' in Leeuwarden ervaren?

"Persoonlijk heb ik 'Land' als een tentoonstelling van zeer hoog niveau ervaren. Ik was vooral onder de indruk van de wijze waarop het organiserende Stichting Noorderlicht Fotografie erin was geslaagd om zoveel aan individueel werk van een groot aantal fotografen samen te brengen. Zij allen lieten hun licht schijnen op de huidige globalisering en deden dat vanuit een kritisch oogpunt. Zelf was ik aangenaam verrast door de positionering van mijn foto's. Hierdoor kwam mijn werk dat de relatie verbeeld tussen het verstedelijkte en plattelandsgebied, met daarin centraal de sociale infrastructuur, zeer goed tot zijn recht.
Het was de eerste keer dat ik aan een internationale expositie van deze omvang deelnam en zijdelings ook nog eens met een taalbarrière kreeg te maken. Zijdelings, want het is bekend dat fotografen over het algemeen via hun werk communiceren. Uit die 'gesprekken' werd mij duidelijk dat mijn werk goed op de anderen overkwam. Een geweldige bemoediging.
Samen met een aantal van hen bezocht ik Harlingen. Mede dankzij het bijzonder aangename weer kon er worden gefietst en hadden we samen een geweldige tijd.

Zou je niet nog eens naar Groningen willen komen?

"Ja zeker wel. Maar Europa is ver van huis en dat maakt het er niet eenvoudiger op. Maar mocht zich de gelegenheid eens voordoen, dan kom ik heel graag."

Noot: Foto berglandschap - Yasuto Inamiya ©

Voor meer foto's - 'Highway Landscapes of Japan' en uit het nieuwe thema waaraan de fotograaf nog werkt. klik hier

Zie ook: Stichting Fotografie Noorderlicht

Naar fotopagina