|
NATUURSCHILDER ERIK VAN OMMEN
Van Breebaartpolder tot Hirado |
|
 |
In de maand mei schetst hij 'bij wijze van uitstapje' nog beren in Finland,
maar in de weken hieraan voorafgaand kon men hem veelvuldig aantreffen
in het prachtig natuurgebied van de uit 1979 daterende Breebaartpolder,
nabij Termunten, waar in het voorjaar een bonte verzameling aan stelt-lopers
rondom de aanwezige brakke plassen scharrelt.
|
|
Onder hen de kluut - de moerasvogel met zijn naar boven gekromde snavel,
waarmee hij op zijn karakteristieke wijze voedsel uit het water zeeft -
die dit deel van Groningen tot de grootste broedkolonie van zijn soort
in Noordwest Europa heeft gemaakt. Ruim duizend zijn er al wel geteld!
Om te overwinteren geeft hij over het algemeen echter de voorkeur aan het
warmere Portugal en het is vooral deze vogeltrek waar Erik van Ommen zijn
interesse naar uitgaat en die hij vast wenst te leggen in zijn schilderijen.
|
Gewapend met veldezel en vogelkijker zal hij de kluten dan ook vanaf het
vertrek volgen. Via de Oostvaarderplassen en de Oosterscheldedelta, de
slikken van de Sommebaai en Ile-de-Ré in Frankrijk, tot de plaats van bestemming.
Onder de titel De Kluten van Breebaart verschijnt dan medio oktober zijn boek naar aanleiding van deze trektocht.
De zevenentwintigste na zijn eerste publicatie in 1981, Op Twee Vleugels.
De in Groningen woonachtige Erik van Ommen werd in 1956 geboren te Epe en studeerde in 1983 af aan de Academie voor Beeldende Kunsten Minerva. Hij kreeg daar onder meer les van Rein Pol, Jan van Loon en Martin Tissing
en maakt figuratief werk in de traditie van de Noordelijke Realisten.
Tevens is hij mede-oprichter van de Artist for Nature Foundation dat zich ten doel heeft gesteld om door middel van kunstprojecten aandacht
te vestigen op bedreigde natuurgebieden. Passend in dit geheel, het nauw
met elkaar verbonden zijn van kunst en natuur, zijn tevens de jaarlijkse
cursussen vogels tekenen en etsen die hij voor Ecotourist Services geeft in binnen- en buitenland.
Zelf zegt hij: 'Als beeldend kunstenaar zie ik de noodzaak om me in te zetten voor het behoud van datgene wat me inspireert.'
Deze bevlogen beeldend kunstenaar beschouwt de wereld als zijn atelier en behoort daarmee tot het selecte gezelschap dat ook daadwerkelijk naar buiten gaat om vogels en andere dieren in hun natuur-lijke omgeving te kunnen tekenen en te schilderen. Wanneer het hierbij gaat om studies van vogels, gaat de eigen voorkeur uit naar het werken met waterverf, dat naar zijn mening zeer geschikt is om het vluchtige karakter van die gevederde vrienden aan te geven.
De voorliefde om te werken in de natuur bracht hem, behalve naar een aantal
Europese, naar landen als Amerika, Canada, India, Egypte, Namibië, Senegal
en Japan.
JAPAN
Erik van Ommen werd in 2000 uitgenodigd door 12xHolland, een intercultureel uitwisselingsproject met kunst als brug tussen mensen. Op de eigen site staat hierover dat men er langs deze weg naar streeft om een bijdrage te kunnen leveren aan het algemene interculturele begrip en met name aan de interactie en communicatie tussen Nederland en Japan. Wat de Groninger beeldend kunstenaar betreft is dat zeer zeker gelukt. Niet alleen verbleef en schilderde hij er met veel genoegen twee maanden, maar zou dit zes jaar later resulteren in de publicatie van het boek Hirado no Sura met illustraties van hemzelf en geschreven door Akihiro Oseki, die in
zijn epiloog schrijft:
 |
|
Erik kwam in 2000 naar Japan als deelnemer van 12xHolland, een uitwisselingsprogramma
dat deel uitmaakte van de viering van 400 jaar handelsbe-trekkingen tussen
Japan en Nederland.
Er is een grote overeenkomst tussen de vogels van Japan en Nederland en
wellicht ook tussen de mensen van deze twee landen; meer dan men op het
eerste gezicht zou vermoeden.
Hoewel Erik en ik er heel anders uitzien, bleken we over heel veel dingen
hetzelfde te denken; het was alsof we elkaar al vanaf onze jeugd kenden.
Erik werd erg aangetrokken door de schoonheid van ons eiland Hirado, hetgeen ik kon zien in zijn kennis van de vogels en zijn talent om ze te teke-nen.Tijdens onze omzwervingen over Hirado be-spraken we hoe we samen de schoonheid van het eiland op papier konden vastleggen. Dit boek is daarvan het resultaat. |
Kort na zijn aankomst op Hirado kwam Erik van Ommen in aanraking met de
Japanse schrijf- en schilderstijlen: Shodo en Sumi-e. Hij werd er onmiddellijk zeer door geboeid. Zou hij het kunnen leren?
Het antwoord werd gevonden bij de locale kunstenaar Tateishi-san die hem,
zij het na enig aan-dringen, wel les wilde geven. Een beslissing die niet
zonder gevolgen zou blijven, want als één van de weinige westerlingen zou
hem de grote eer ten deel vallen om zijn sumi-e schilderingen in Japan
te mogen exposeren.
In het vorig jaar gepubliceerde De Inktvogel , waarin naast sumi-e schilderingen van zijn hand even-eens gedichten
van Koos van Zomeren en een essay door Gerben Wynia zijn opgenomen, schrijft
Erik: 'Van grote invloed op mijn manier van werken was het bezoek dat ik bracht
aan Japan.'
Tegenover ons voegt hij hier nog aan toe:
Het sumi-e schilderen en het beoefenen van de shodo opende mij de ogen. Het betekende voor mij als kunstenaar een herontdekking van wat inkt op papier kan doen. Vogels in een paar lijnen, concentratie, zwart inkt op wit rijstpapier...het
rode lakstempel....
Persoonlijk werd ik getroffen door de enorme schoonheid van tuinen, tempels
en de nog oude gedeeltes. Het laatste in schril contrast met de lelijkheid
van al die propvolgebouwde delen van het land. Hoewel, dat had ook wel
charme. Zij het anders.
Gedurende mijn verblijf deden de ondervonden gastvrijheid en het veilige
gevoel er thuis te zijn mij ontzettend goed, waarbij ik het toch wel enorme
cultuurverschil als uitermate boeiend ervaarde.'
|
|
 |
Sumi-e betekent in de letterlijke vertaling: schilderen met inkt. Een Japanse
kunstvorm waarbij de kunstenaar met slechts enkele streken zwarte inkt
zijn onderwerp neerzet op rijstpapier.
De reden dat het eveneens onder geestelijken een grote waardering geniet, is mede gelegen in het feit dat de kunstenaar bij zijn scheppend werk een meditatieve weg bewandeld
Sumi is de naam van de inkt zoals die wordt gebruikt in de fameuze Japanse
kalligrafie en lang geleden vanuit China in het land werd geïntroduceerd.
Behalve in de kalligrafie wordt sumi ook gebruikt bij het vervaardigen
van penseel tekeningen.
In Japan wordt het vooral in de prefectuur Nara geproduceerd.
Het wordt verkregen door roet met lijm te mixen. Hieraan wordt vervolgens een kleine hoeveelheid aan fragrance toegevoegd om het hechter te laten worden, waarna het tenslotte wordt gekneed en gedroogd.
Er worden hoofdzakelijk twee soorten roet gebruikt:
Roet dat verkregen wordt door het verbranden van pijnboomtakken en –wortels geeft een kwalitatief heel mooie inkt met een blauwachtige tint als het wordt verdund.
Roet dat verkregen wordt door het verbranden van koolzaad of sesam-olie geeft een lichtelijk bruine kleur aan de inkt.
Door een grotere hoeveelheid aan lijm toe te voegen wordt een zekere glans verkregen.
© 2008 Trankiel
|
|
|
|
