STRIJD OM TITELS IN WARM WINSCHOTEN Tienduizenden genieten van topsport in Rozenstad Het is even na achten als we aankomen bij het zo goed als uitgestorven centraal busstation van Delfzijl. Slechts een handjevol mensen staat verspreid over een drietal haltes te wachten op de bus die hen naar hun bestemming zal brengen. En ook de trein, die over enkele ogenblikken vanaf hier naar Groningen vertrekt, zal zo te zien niet veel reizigers vervoeren op dit nog tamelijk vroege uur. Zelf zullen we de bus naar Winschoten nemen, want vandaag is het de dag van de alom bekende RUN. Hiervoor zijn vanuit een groot aantal landen atleten afgereisd naar de Rozenstad om er deel te nemen aan het Wereld- en Europees Kampioenschap. Maar de race zal daarnaast ook nog een oranje kleurtje hebben, want door de deelnemers van Dietschen bloed zal er worden gestreden om de nationale titel op deze afstand. Als we instappen vertelt de chauffeur ons dat een aantal straten in Winschoten zijn afgesloten voor alle verkeer en dat we daardoor niet bij de gewenste halte kunnen uitstappen. "Jullie zullen het laatste eind moeten lopen." Niet echt een probleem, want we zullen ook dan nog ruim op tijd zijn voor de start van de ultrarun over 100 kilometer. Onderweg praten we nog een tijdje na over de bijgewoonde persconferentie van gisteren en de daarna in de avonduren plaatsgevonden vlaggenparade in het oude centrum van Winschoten. De persconferentie Die wordt gegeven in Congrescentrum Pagedal in Stadskanaal. In het hiernaast gelegen vakantiepark is deze dagen ook een deel van de atleten en vergezellende begeleiding, waaronder het team uit Japan, neergestreken. Het geheel wordt op vakkundige wijze geleid door Nadeem Khan, die als Director of Communications in dienst is van International Association of Ultrarunners (IAU). Nadat hij de aanwezigen welkom heeft geheten, meldt Khan trots dat er met deze wedstrijd over 100 kilometer een nieuw deelnemersrecord is gevestigd, want nog nooit eerder werd hieraan deelgenomen door meer dan 280 atleten uit 34 landen. Na deze korte inleiding geeft hij het woord aan hun gastheer, burgemeester Pieter Smit van Oldambt. Ook de burgervader heet iedereen hartelijk welkom bij deze 36ste RUN van Winschoten, bij het WK, EK en NK over 100 kilometer. Waarna hij vervolgt met te vertellen dat hij trots is dat deze wedstrijd in zijn gemeente plaatsvindt, ze zoveel professionele en gretige atleten hebben mogen verwelkomen. Hierbij houdt hij zijn toehoorders voor dat ze nu dan wel in een van de allermooiste gebieden van het land verblijven, te weten Oost Groningen. Zelf zal Pieter Smit zich niet aan een van de lange afstanden wagen. Maar wel is hij al de hele zomer in training voor de 10 kilometer en hoopt dat hij een acceptabele tijd neer zal weten te zetten. Een compliment is er voor alle burgers die zo mooi hun huizen en straten hebben versierd. De burgemeester verwoordt tenslotte de gevoelens van zijn gemeente met: "You are very welcome!"    Burgemeester Pieter Smit     v.l.n.r. Jan Vandendriessche, Liesbeth Jansen, Pieter Smit Nadeem Khan, Dirk Strumane en Brian Keaveney   Dan is de microfoon aan Dirk Strumane President of IAU. Hij gaat allereerst in op de belangrijke rol die de 100 kilometer ultrarun binnen de eigen organisatie vervuld en het feit dat het als standaard afstand is erkend door de International Association of Athletics Federations (IAAF) waardoor ook records op de 100 km. worden opgenomen in de officiële ranglijsten. Dit houdt eveneens in dat ze staan vermeld op de website van IAAF. Strumane: "Naast die van het sprintwonder Usain Bolt uit Jamaica en veel andere topatleten, die misschien wel bekender zijn dan de goeden die wij hebben." De strijd om de wereldtitel op de 100 km. is naar zijn zeggen eveneens belangrijk omdat het ook in hoge mate de geboekte vooruitgang en ontwikkeling op deze afstand reflecteert. Als uiterst waardevol ziet Strumane de tot stand gekomen relatie met World Masters Athletics (WMA), waarvan vice-president Brian Keaveney als waarnemer in Winschoten aanwezig is. Aan deze tot stand gekomen samenwerking is het namelijk te danken dat beide wereldkampioenschappen, van het IAU en WMA, gelijktijdig kunnen plaatsvinden. En dat voor de tweede keer. Aan het eind heeft Strumane lovende woorden voor de organisatie ter plaatse. Hij benadrukt vooral de belangrijkheid van Winschoten als partner van zijn IAU en hoezeer dit door hen wordt gewaardeerd. Het is dan ook niet voor niets dat ze hier nu aan de vooravond staan van alweer het negende Europees - en het zesde Wereldkampioenschap. Dirk Strumane: "Een belangrijke reden is toch wel de uitmuntende wijze waarop het hier steeds weer wordt georganiseerd. De atleten vinden het zelf dan ook ontzettend fijn om naar Winschoten te komen. Laat ik het zo zeggen: Zouden we de keuze aan hen overlaten, dan zouden ze hoogstwaarschijnlijk het liefst ieder jaar naar hier komen." De voor de eerste keer bij de RUN aanwezige Brian Keaveney, Vice-President of WMA, heeft uit zijn vaderland Canada een presentje meegenomen voor afscheid nemende racedirecteur Liesbeth Jansen. Daarvoor heeft hij aan de verzamelde pers al laten weten dat ook zijn WMA verheugd is over deze tot stand gekomen samenwerking en dat de ultramarathon bij henzelf nu ook de langste afstand is. Aan de 'masters' wordt deelgenomen door mannen vanaf 40 jaar en vrouwen van 35 en ouder. Voor de winnaars ligt er ook bij de hier plaatsvindende strijd om de wereldtitel een speciale WMA- medaille in het verschiet. De dit jaar afscheid nemende LOC Racedirecteur Liesbeth Jansen, die zichtbaar ingenomen is met het zojuist ontvangen cadeau, laat weten dat er tussen de 500 en 600 deelnemers naar de 36ste RUN zullen komen. Waarmee volgens haar nog maar eens weer duidelijk wordt gemaakt dat Winschoten voor veel mensen toch wel echt 'the place to be' is. Niet in de laatste plaats dankzij het voortreffelijk werk dat ook morgen zal worden verricht door een 350 vrijwilligers Behalve dat dit voor haarzelf de laatste keer is, zullen ook veel van de mensen die vanaf het prille begin bij de RUN betrokken zijn geweest het nu voor gezien houden. Liesbeth hoopt dan ook van ganser harte dat die opengevallen plaatsen zullen worden ingenomen door een nieuwe ploeg van enthousiaste mensen. Tot slot wordt nog het woord gevoerd door Jan Vandendriesssche, IAU Director of Organisations, die ook niet nalaat om de organisatie in Winschoten uitgebreid te complimenteren. Zeer in het bijzonder roemt Vandendriessche de grote ervaring waarover men hier beschikt. Tijdens het vragenrondje geeft Liesbeth Jansen aan dat het niet bepaald eenvoudig schijnt te zijn om een opvolger voor haar te vinden. De kans bestaat dat men zal besluiten om hiervoor twee mensen aan te stellen. Op de vraag hoe er vanuit een medisch oogpunt is ingespeeld op de hoge temperatuur zoals die wordt verwacht, antwoordt ze dat er drie doktoren op of bij het parcours aanwezig zullen zijn en dat vanzelfsprekend ook de Eerste Hulp, het Rode Kruis paraat zal zijn. Over het late tijdstip en de lengte van de prijsuitreiking zegt ze tot slot dat dit morgen niet echt anders zal zijn. Nadat er al veel medailles eerder zijn vergeven, zal de huldiging van de winnaars op de 100 km. om kwart over acht in de sporthal aanvangen. Naar mag worden verwacht zal het laatste eremetaal ook dit jaar pas om half twaalf worden uitgereikt. Zelf ervaren wij dit als bijzonder spijtig, want wij zullen het dan niet mee kunnen maken. Dirk Strumane geeft nog eens aan dat zijn organisatie maar een doel heeft en dat is groeien. Om dit te illustreren noemt hij de volgende getallen. Tot op heden zijn er 212 landen aangesloten bij de IAAF. Daarvan zijn er 50 ook lid van de IAU. Er is dus nog wel een weg te gaan. Hij prijst zich gelukkig met de door China getoonde interesse. Tevens hebben ook landen als de Emiraten, Koeweit en Qatar al blijk gegeven van hun belangstelling. Op Zuid-Afrika en Namibië na is het Afrikaans continent in feite nog steeds een witte vlek op de kaart, maar ook hier ziet de IAU wel degelijk goede mogelijkheden om over een niet al te lange tijd het aantal leden aanzienlijk te kunnen uitbreiden.   De zeven atleten, van links naar rechts: Eleanor Greenwood, Groot-Brittannië Meghan Arbogast, USA Gloria Vinstedt, Zweden Jonas Buud, Zweden Shinji Nakadai, Japan Giorgio Calcaterra, Italië Daniël Oralek. Tsjechië Vervolgens wordt er plaats gemaakt voor het zevental atleten die op de 100 km. van start zullen gaan, waaronder de twee titelverdedigers: Eleanor Greenwood uit Engeland en Shinji Nakadai uit Japan. Laatstgenoemde bijt het spits af. Hij laat weten hard te hebben getraind voor dit kampioenschap. Shinji is dan ook van mening dat hij z'n persoonlijk record hier zal kunnen verbeteren. Veel zal daarbij echter ook afhangen van de weersomstandigheden tijdens de wedstrijd. Als hem wordt gevraagd of hij mogelijk moeite zal hebben met de te verwachten hoge temperatuur, antwoordt Shinji Nakadai lachend: "Hoe hoger, hoe beter! Maar ... ik hou niet van regen." Waar het de teamprestatie betreft laat hij zijn toehoorders weten dat het zestal dat hier morgen start eigenlijk niet is te vergelijken met de ploeg van vorig jaar, want toen maakten drie professionals er deel van uit. Ondanks dat dit nu niet zo is, heeft hij echter nog wel veel vertrouwen in een goede afloop, want ze kunnen nog altijd rekenen op een drietal teamgenoten die een tijd van 6.40 aankunnen. Daar komt bij dat hij naar hier is gekomen met een missie. Shinji zegt daarover: "Ons land is in maart getroffen door een zware aardbeving en een verwoestende tsunami. Het is voor al die mensen dat ik hier heel graag voor Japan wil winnen." Ook Eleanor Greenwood geeft aan dat ze hitte prefereert boven regen, omdat er dan toch vaak poelen op het parcours ontstaan en die maken het lopen een stuk lastiger. Hoge temperaturen zijn ze echter wel gewend, want per slot van rekening wordt er ook wel in hartje zomer gelopen. Tweevoudig Europees kampioen Jonas Buud uit Zweden, die al eens 6.41.49 op de klokken heeft gezet, laat weten dat zijn training volgens plan is verlopen en dat hij z'n hoopt vestigt op een snelle race. De Italiaanse kanshebber Giorgio Calcaterra, die met 6.25.47 z'n beste tijd liep, houdt zich op de vlakte. Naar eigen zeggen heeft hij geen enkel idee waar hij nu staat, maar wel is zeker dat hij ook tijdens deze wedstrijd zijn maximum zal geven.  Shinji Nakadai: Ernstig én humoristisch De wedstrijd Nadat de chauffeur ons zo dicht mogelijk bij het evenement heeft afgezet, lopen we richting de start en finishlijn. De 1K Runaway is reeds in volle gang en de kids worden luid aangemoedigd door het in grote getale opgekomen publiek. Iets dat deze jeugdige hardlopers ook ten volle verdienen, want in werkelijk iedere klasse wordt er met een hartverwarmende inzet en passievol gestreden voor de eindoverwinning. Uit de gehoorde aanmoedigingen maken we op dat zich hier ook een vrij groot aantal familieleden heeft verzameld. Een drietal clowns zorgt voor een vrolijke noot, de aanwezige speaker geeft bij iedere race enthousiast commentaar en aanwezige fotografen doen hun best om de vele leuke en soms ontroerende momenten zo goed mogelijk vast te leggen. Een ietsje verderop lopen mannen en vrouwen zich warm voor hun eigen wedstrijd die over enige tijd van start zal gaan. Zelf zoeken we een zo goed mogelijk plekje bij de start en ontvouwen er alvast het spandoek. De tekst is kort maar krachtig: Gambare Nippon. Hoe goed we hier geposteerd staan, wordt duidelijk wanneer de atleten zich opstellen voor de start van de 100 km. Al vrij snel hebben de Japanse mannen en vrouwen onze aanmoediging opgemerkt. Breed lachend steken ze ter goedkeuring hun duim op. En ook als we later een andere plek langs het parcours hebben opgezocht blijven ze via een handgebaar kenbaar maken dat ze het op prijs weten te stellen. Is er bij iedere doorkomst weer die glimlach of horen we een welgemeend 'thank you'. Het leidt er al snel toe dat een naast ons staande Russische supporter, ze is gewapend met een van aanmoedigingsteksten voorziene paraplu, verzucht dat die van ons toch echt veel aardiger zijn. En daarmee heeft ze werkelijk geen woord teveel gezegd. Al vrij snel na de start heeft Giorgio Calcaterra, de man die zich gisteren tijdens de persconferentie nog zozeer op de vlakte hield, de leiding genomen. Een positie die hij met ferve weet te verdedigen. Ook de atleten uit Amerika laten zich zien en lopen opvallend gemakkelijk. Dit kan ook gezegd worden van de Japanners, die gecontroleerd lopen en duidelijk van plan zijn om na de eerste 50 kilometer hun slag te slaan. Of ze daar ook in zullen slagen? We vragen het ons af, want de hitte en luchtvochtigheid neemt nog steeds verder toe. Hoe zwaar het is valt ook af te lezen aan een steeds groter aantal gezichten. Wie daar schijnbaar geen boodschap aan heeft is de nog altijd leidende Calcaterra. De Japanse vrouwen hebben er voor gekozen om zo lang mogelijk dicht bij elkaar te blijven en houden hier ook tot ver in de wedstrijd aan vast. Waarmee duidelijk wordt dat er bij hen sprake is van een jacht op het eremetaal dat vanavond in de sporthal zal worden uitgereikt aan de drie beste vrouwenteams. Tegen het eind van deze zo loodzware kilometers gaat Shinji Nakadai helemaal los en begint aan een verbluffende opmars. Zou de temperatuur hem dan echt niet te hoog kunnen zijn? En komt deze aanval niet te laat om Giorgio Calcaterra nog in te halen? Ja, de voorsprong van deze gigant uit Italië is toch wel groot ... Maar is hij ook te groot? We spoeden ons terug naar de finish en wachten daar in spanning af. De speaker meldt dat de leiding nog altijd vast in handen is van Calcaterra. "Zal hij het gaan halen?", roept hij met overslaande stem. Nog geen twee minuten later weet hij het zeker. "Hij gaat het halen. Hij gaat het halen!" En ja hoor, daar is hij. Met in de linkerhand de Italiaanse vlag en in de rechter de welverdiende bloemen. Giorgio Calcaterra is de nieuwe Wereld- en Europees Kampioen op de 100 km. in een tijd van 6.27.32. Ruim een kwartier later passeert Michael Wardian de finish. Op een tweetal minuten gevolgd door zijn landgenoot Andrew Henshaw. Beide topatleten uit de USA halen minuten van hun persoonlijk record af. Michael blijft er drie minuten binnen en brengt het op 6.42.49. Andrew verbetert zich zelfs met vijf minuten en eindigt in 6.44.35. Op een uitstekende 4de plaats eindigt Pieter Vermeesch uit België, in een tijd van 6.47.01. De adembenemende eindspurt van Shinji Nakedai brengt hem nog naar een heel mooie 5de plaats, maar het gewenste persoonlijk record zit er voor hem niet in.  Europees en Wereld Kampioen op de 100 kilometer Giorgio Calcaterra     Martin Ketellapper uit Leeuwarden passeert in een nieuw persoonlijk record van 7.26.45 de finish en mag zich daarmee Nederlands Kampioen noemen. Hij wordt op ruim een halve minuut gevolgd door de winnaar bij de vrouwen: de Russische Marina Bychkova. Aan de overkant zien we de met een paraplu gewapende fan van de Russen, met wie we eerder al kennismaakten, heel enthousiast reageren op deze overwinning waarmee ook Bychkova zich vanaf nu Europees- en Wereld Kampioen mag noemen. Als tweede eindigt Joanna Zakrzewski uit Groot-Brittannië en Lindsay Anne van Aswegen uit Zuid-Afrika eist het brons voor zich op. Jammer genoeg moeten wij Winschoten dan verlaten en maken dus niet meer mee dat de Nederlandse titel bij de vrouwen gaat naar Jolanda Linschooten. Zij noteert een tijd van 9.37.03, waarmee ze een 43ste plaats in in het eindklassement bezet. Door ons vroegtijdig vertrek maken we helaas ook niet mee dat de eindstand bij de landenteams bekend wordt gemaakt. Desondanks hebben we thuis toch nog wel een feestje gevierd, want naast het Japanse mannenteam hebben ook de vrouwen een medaille weten te veroveren. Met het zilver van de mannen en de bronzen plak van de vrouwen in de tas kunnen onze vrienden wis en waarachtig 　terugzien op een geslaagd Wereldkampioenschap in Winschoten.  REACTIES UIT JAPAN Onderstaande reacties werden door ons ontvangen uit Japan: Al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw verwelkomt Winschoten eens per 3 à 4 jaar de deelnemers aan de 100 kilometer World Meeting, als onderdeel van de hier georganiseerde RUN. Naar mijn eigen mening is dit dankzij de uitstekende wijze waarop het geheel wordt gemanaged van zeer hoog niveau. Zo laat bijvoorbeeld de algehele verzorging van de atleten en begeleiding, komend vanuit een groot aantal landen in de wereld, eigenlijk niets te wensen over. En is men er ook nog eens in geslaagd om de lokale bevolking te enthousiasmeren voor deze wedstrijden, waardoor er van een uitmuntende sfeer gesproken kan worden. Voor mijzelf betekende het de derde keer dat ik als stafmedewerker van ons team aanwezig heb mogen zijn in Winschoten. Niet alleen werd er door mij ervaren hoe er door alle leden van ons team met kracht is gestreden voor een zo goed mogelijk resultaat, maar ook hoe er door hen is genoten van het verblijf als geheel. Dit had tot gevolg dat zowel het mannen- als ook het vrouwenteam aan het eind van deze lange dag het ereschavot konden bestijgen. Bijzonder graag wil ik dan ook gebruikmaken van deze gelegenheid om alle mensen die betrokken zijn geweest bij deze wedstrijden dank te zeggen. Het waren voor ons prachtige ervaringen en we zijn dan ook met vele mooie herinneringen naar huis teruggekeerd. Akihiro Inoue, teamleider. Behalve dat de nationale atletiekfederatie de heer Akihiro Inoue benoemde als leider van het team dat in Winschoten zou uitkomen op het WK Ultramarathon, werd ik door de Hokkaido Atletiek Federatie als stafmedewerker aan deze vertegenwoordigende ploeg toegevoegd. Dit uit hoofde van mijn functie binnen de organisatie van de Lake Saroma 100 km Ultramarathon, een wedstrijd waarin atleten zich ook konden kwalificeren voor het WK in Winschoten. Voor mij persoonlijk betekende het de eerste keer dat ik bij dit kampioenschap lijfelijk aanwezig kon zijn en van nabij de potentie van de Japanse atleten mocht ervaren. Ofschoon de omstandigheden te wensen overlieten, maakten mijn landgenoten toch wel degelijk indruk op me door een wel heel sterk gelopen tweede deel van de wedstrijd. Doordat ze hun snelheid ook na de eerste afgelegde 50 kilometers vrij constant wisten te houden, slaagden ze erin om een deel van de tot dan toe voor hen liggende atleten in te halen en zodoende hun eigen positie in het veld aanzienlijk te verbeteren. Dit in tegenstelling tot hooggeplaatste buitenlandse atleten die zichtbaar hinder begonnen te ondervinden van de door hen aan het begin van de wedstrijd ontwikkelde snelheid. Iets waaraan de hoge warmte ook zeker debet mag zijn geweest. Deze hoge temperatuur in aanmerking genomen, vind ik dat onze atleten verstandig hun race indeelden door niet al te hard van stapel te lopen en het oog gericht te houden op hun tegenstanders. De eindtijd die hier door de winnaars bij zowel de vrouwen als ook de mannen op de klokken werd gezet, toont aan dat deze kampioenen tot de wereldtop behoren. Over ons eigen team kan ik nog zeggen dat ze naar behoren hebben gepresteerd. In het bijzonder wil ik hier graag de prestatie van Shinji Nakadai noemen, want als voormalig wereldkampioen ervoer hij in Winschoten wel degelijk de druk die dit met zich meebrengt. Desondanks wist hij een uiterst eervolle vijfde plaats te veroveren. In het teamklassement legden de mannen beslag op de zilveren medaille en het damesteam voegde er ook nog eens een welverdiende bronzen plak aan toe. Het zijn prestaties waarmee ik uitermate tevreden kan zijn. Tomomi Okajima, stafmedewerker Zie ook: Fotopagina 1  en Fotopagina 2 Klik hier voor interview met de Japanse atleten: Mannen - Vrouwen Voor meer info + alle uitslagen, zie: www.runwinschoten.nl  Fotograaf Meijco van Velzen (Interview / foto's) Naar Run van Winschoten © 2011 Trankiel